Organizacja Narodów Zjednoczonych ma wiele krajów. Negocjacje biznesowe i korespondencja tej organizacji są jednak prowadzone tylko w kilku konkretnych językach. Takie oficjalne języki ONZ, których lista jest stosunkowo niewielka, nie są wybierane przypadkowo. Były wynikiem ostrożnego i wyważonego podejścia.
Sześć języków
Tylko kilka języków świata jest uznawanych za języki urzędowe ONZ. Na ich wybór wpłynęło wiele czynników, w tym rozpowszechnienie. Istnieje sześć oficjalnych języków ONZ. Należą do nich oczywiście język rosyjski. Wybór na rzecz języka angielskiego i chińskiego jest oczywisty - ogromna liczba ludzi na całym świecie mówi tymi językami. Oprócz powyższego status języka urzędowego otrzymał arabski, hiszpański i francuski. Wszystkie te języki są oficjalne w ponad stu krajach świata, używa ich ponad 2 800 milionów ludzi.
Historyczne chwile
Historia języków urzędowych ONZ rozpoczęła się po zakończeniu II wojny światowej. Karta Narodów Zjednoczonych, zawarta w USA 26 czerwca 1945 r., Została pierwotnie podpisana w pięciu wersjach językowych. Wśród nich nie było arabskiego. Dowodzi tego art. 111 tego dokumentu, który stanowi również, że wszystkie kopie, niezależnie od języka kompilacji, są autentyczne.
W 1946 r. Zgromadzenie Ogólne zatwierdziło zasady, które wymagały równego traktowania wszystkich języków i że we wszystkich organach podległych ONZ należy stosować pięć języków. Ponadto wymienione języki urzędowe ONZ zostały uznane za języki urzędowe, a angielski i francuski zostały uznane za języki robocze. Rok później organizacja wykluczyła wymóg, aby języki urzędowe ONZ, których lista składała się tylko z pięciu pozycji, miały taki sam status w innych organizacjach.
W 1968 r. Status robotnika otrzymał język rosyjski - jeden z języków urzędowych ONZ.
W 1973 r. Chiński został dodatkowo uznany za język roboczy. Arabski został również dodany jako język urzędowy, a także stał się językiem roboczym Zgromadzenia Ogólnego. W ten sposób wszystkie języki urzędowe stały się jednocześnie językami roboczymi.
W 1983 r. Wszystkie sześć języków urzędowych ONZ zostały uznane przez Radę Bezpieczeństwa. W tej organizacji stali się także urzędnikami, a jednocześnie pracownikami.
Warto zauważyć, że wszyscy sekretarze generalni ONZ mieli praktyczną znajomość języka angielskiego i francuskiego.
Używanie języków
Języki urzędowe Narodów Zjednoczonych są używane na wszelkiego rodzaju spotkaniach i zgromadzeniach tej największej organizacji. W szczególności są one wykorzystywane podczas walnego zgromadzenia i spotkania szefów Rady Bezpieczeństwa. Powyższe języki są również używane w postępowaniu Rady Gospodarczej i Społecznej.
Znaczenie tego statusu polega na tym, że każdy członek ONZ ma prawo mówić w jednym z tych języków urzędowych. Nie ogranicza to jednak w żaden sposób jego prawa do używania innego języka. Jeśli przedstawiciel kraju nie mówi w języku urzędowym, tłumacze symultaniczni tłumaczą na język urzędowy. Ponadto zadaniem tłumaczy symultanicznych jest tłumaczenie z jednego języka urzędowego na pozostałe pięć.
Dokumentacja ONZ
Praca biurowa w organizacji odbywa się również we wszystkich sześciu językach. Ponadto, jeżeli dokument zostanie przetłumaczony na przykład tylko na cztery języki, a pozostałe dwa nie zostaną przetłumaczone, dokument taki nie zostanie opublikowany bez tłumaczenia na wszystkie języki urzędowe. Autorytet tekstów jest taki sam - bez względu na język jego prezentacji.
Parzystość języków
Kiedyś przywództwo ONZ zostało skrytykowane ze względu na jego tendencję do używania języka angielskiego, a zatem za niewystarczającą uwagę na inne języki urzędowe. Kraje członkowskie ONZ, których ludność mówi w języku hiszpańskim, podniosły tę kwestię w 2001 r. Z sekretarzem generalnym Kofi Annanem. W tym czasie K. Annan wyjaśnił tę nierównowagę między sześcioma językami tym, że budżet organizacji nie pozwala na właściwe uwzględnienie wszystkich subtelności i niuansów tłumaczenia na każdy język. Przyjął jednak do wiadomości ten apel i powiedział, że należy poprawić sytuację, zwracając uwagę na wystarczające użycie każdego języka urzędowego.
Ten kontrowersyjny moment został rozwiązany w latach 2008-2009, kiedy Zgromadzenie Ogólne zatwierdziło rezolucję, zgodnie z którą Sekretariatowi powierzono zadanie utrzymania równości między wszystkimi językami urzędowymi. Szczególną uwagę należało zwrócić na tłumaczenie informacji podlegających publicznemu rozpowszechnianiu.
W dniu 8 czerwca 2007 r. Organizacja Narodów Zjednoczonych wydała rezolucję w sprawie zarządzania zasobami ludzkimi w niej działającymi. Ponadto dokument celowo podkreślił duże znaczenie równości wszystkich 6 języków urzędowych bez wyjątku.
4 października 2010 r. Sekretarz Generalny przygotował raport na temat wielojęzyczności, a po około sześciu miesiącach Zgromadzenie Ogólne poprosiło go o zapewnienie gwarancji, że wszystkie języki urzędowe i robocze ONZ będą równe, i że zostaną stworzone warunki niezbędne do ich normalnego funkcjonowania. Jednocześnie społeczność międzynarodowa przyjęła rezolucję, w której odnotowano, że rozwój oficjalnej strony internetowej ONZ (od strony wielojęzyczności) przebiega wolniej niż wcześniej przewidywano.
Agencje specjalistyczne ONZ
Wiadomo, że ONZ ma także niezależne organizacje lub instytucje, które prowadzą działalność niezależnie. Takie wydziały obejmują na przykład UNESCO, Światowy Związek Pocztowy i inne. Warto zauważyć, że inne języki można uznać za języki urzędowe w tych niezależnych organach ONZ. Tak więc w Universal Postal Union używa się tylko francuskiego, jest to jedyny język urzędowy. Przeciwnie, w UNESCO oficjalnie uznaje się dziewięć języków, w tym portugalski i włoski, a także hindi. Międzynarodowy Fundusz Rozwoju Rolnictwa ma tylko cztery języki, które są oficjalnie używane przez jego członków. Arabski, hiszpański, francuski i angielski.
Koordynator językowy
Już w 1999 r. Zgromadzenie Ogólne zwróciło się do Sekretarza Generalnego, przyjmując rezolucję z wnioskiem o utworzenie stanowiska wyższego urzędnika Sekretariatu i powołanie go. Urzędnikowi temu powierzono koordynację wszystkich kwestii związanych z wielojęzycznością.
6 grudnia 2000 r. Federico Riesco z Chile jako pierwszy został powołany na to stanowisko. Kolejnym koordynatorem ds. Wielojęzyczności był Miles Stoby Guyana, który został powołany 6 września 2001 r.
Shashi Terur został mianowany koordynatorem w 2003 r. Przez Kofi Annana. Równolegle był również zaangażowany jako zastępca sekretarza generalnego, zajmując się komunikacją i informacją publiczną.
Kiyo Akasaka z Japonii jest obecnie wielojęzycznym koordynatorem. Podobnie jak Shashi Terur, łączy swoją pracę ze stanowiskiem szefa działu informacji publicznej.
Dni językowe
Od 2010 r. ONZ obchodzi tak zwane dni językowe, z których każdy jest przeznaczony dla jednego z 6 języków urzędowych ONZ. Inicjatywę tę wsparł Departament Informacji Publicznej w celu podkreślenia różnorodności językowej organizacji, a także w celu zdobycia wiedzy i informacji na temat znaczenia komunikacji międzykulturowej. Każdy dzień danego języka jest powiązany z jakimś znaczącym wydarzeniem historycznym, które miało miejsce w kraju tego języka.
- Arabski - 18 grudnia - data definicji arabskiego jako języka urzędowego Narodów Zjednoczonych.
- Rosyjski - 6 czerwca - data urodzenia A.S. Puszkin.
- Angielski - 23 kwietnia - data urodzin Szekspira.
- Hiszpański - 12 października - jest uważany w Hiszpanii za „Dzień Kolumba”.
- Chiński - 20 kwietnia - na cześć Tsang Jie.
- Francuski - 20 marca - dzień powstania Międzynarodówki.
Równolegle do Unii Europejskiej
Unia Europejska to kolejna duża wielojęzyczna organizacja złożona z kilku krajów. Każdy z tych krajów ma oczywiście swój własny język. Dlatego w tej unii obowiązuje ogólna zasada, że wszystkie języki krajów uczestniczących są równe. Cała dokumentacja i prowadzenie dokumentacji powinny być prowadzone w tych językach, należy wykonać odpowiednie tłumaczenia. Jednocześnie, gdy Unia rosła, a inne państwa (północna Skandynawia i Europa Wschodnia) zostały w nią włączone, ci nowi członkowie nie wymagali od Unii Europejskiej nadania oficjalnemu językowi statusu, uzasadniając to znajomością jednego z głównych języków. Tacy w związku są uważani za angielski, niemiecki, włoski, francuski i hiszpański. Rzeczywiście, to stanowisko nowych członków organizacji potwierdza fakt, że prawie wszyscy dyplomaci mają dobrą znajomość co najmniej jednego z wymienionych języków. Większość nowych członków woli mówić po angielsku. Ponadto należy zauważyć, że w Unii Europejskiej najbardziej gorącymi zwolennikami wielojęzyczności są Francuzi.
Używanie języków urzędowych w innych organizacjach międzynarodowych
Inne organizacje międzynarodowe, na przykład specjalizujące się w handlu, sporcie i innych, często używają języka angielskiego, ale wraz z tym odnotowuje się częste używanie języka francuskiego, w wielu społecznościach jest to oficjalne.
Międzynarodowe organizacje o zasięgu regionalnym używają głównie języka charakterystycznego dla ich składu etnicznego lub religijnego. Na przykład język arabski jest używany w organizacjach muzułmańskich, a w głównej części niemuzułmańskiej Afryki jako język urzędowy używany jest francuski lub angielski (kolonialna przeszłość wywarła duży wpływ).
